لامپ عجیب

ادامه مطلب را کلیک کنید

5 سال بعد از بازنشستگی هنوز هم تام برامل دوست داشت که ایستگاه شماره 6 آتش نشانی Livermore را ببیند. او روزی در آنجا فرمانده عملیات بود اما امروز دیگر همه چیز فرق کرده بود. همه چیز عوض شده بود.


اما او اعتراف می کرد که یک چیز هنوز هم عوض نشده بود. در حقیقت آن سالها بود که عوض نشده بود. درست در بالای طبقه های وسایل یک لامپ آویزان بود. آن 107 سال بود که اویزان بود و هنوز هم روشن!

دیگر همه کتابهای جهان نام این لامپ اسرار آمیر را که با ولتاژ کمی کار می کند در دل خود ثبت کرده اند. این لامپ رکورددار روشن ماندن همزمان در بین تمام لامپهای جهان است. هیچ شرکتی ادعا نمی کند لامپی می سازد که 107 سال روشن بماند و آن هم مستمر.

جالب است بدانید آمریکایی ها به این لامپ با دیدن تحسین می نگرند. شاید هم بالاترو این لامپ به عنوان سمبل مقاومت و ابتکار آمریکایی مدتی است که نامش بر سر زبانها افتاده است. سناتورها و رئیس جمهورها همه از آن تمجید کرده اند.


در سال یک میلیون بار از سایت این لامپ بازدید صورت می پذیرد و دو وب کم به جامعه بزرگ هواداران این لامپ اجازه می دهد که لحظه به لحظه آن را ببینند.هنوز راز بزرگی است که این لامپ چگونه این همه سال روشن مانده است و حتی باعث ایجاد شک و گمانهای بسیاری هم شده است.نگهبانان به شدت به این لامپ علاقه دارند. آنها برای حفظ لامپشان از یک محافظ تغییر ولتاژ، یک دیزل ژنراتور و یک باتری پشتیبان استفاده می کنند. جالب است بدانید آنها این لامپ را نماد تعهد اخلاقی خود می دانند!



برای سالها برامل به طور غیر رسمی به عنوان نگهبان لامپ شناخته می شد و وظیفه راهنمایی عموم و توریستها را برای دیدن لامپ بر عهده داشت. برامل می گوید این فعل روشن بودن را صرف می کند. برامل می گوید مردم نظرات بسیار گوناونی درباره عمر این لامپ دارند اما من معتقدم که هر چه باشد این لامپ بسیار عمر کرده است چون سازنده ان به شدت آن را در براربر هوا مهرو موم کرده است و هیچگونه هوایی برای سوختن کامل رشته کربنی داخل آن وجود ندارد. چون این لامپ در خلا کار می کند نمی سوزد. این راز آن است.


حالا سوال این است که این لامپ چرا ساخته شد؟ در آن زمان این لامپ شب و روز روشن بود تا در شبها آتش نشانها برای روشن کردن چراغهای نفتی خود مجبور به کورمال کورمال دست کشیدن به در و دیوار نباشند. Shelby Electric Co وظیفه ساخت این لامپ را قبول کرد. به زودی اما این لامپ از سازنده خود نیز بیشتر عمر کرد. کارخانه در سال 1914 بسته شد.
اما بد داستان این بود که هیچ کس به این لامپ توجهی نداشت. این لامپ در طی جنگهای جهانی دوم و ویتنام هم روشن ماند اما کسی به وجودش توجهی نکرد. در سال 1972 ناگهان یک خبرنگار محلی درباره این یادگار بزرگ شروع به مصاحبه کرد. اینجا بود که آتش نشانان به گنجشان نگریستند.

در سال 2001 در جشن صد سالگی این لامپ جشنی بزرگ با حضور 600 میهمان برگزار شد. امروز این لامپ بیش از یک میلیون ساعت روشن بوده است و به جشن تولد دویست سالگی خود می نگرد. شاید هم دیگر نخواستند چنانچه جف زولفارلی نگهبان جدید آتش نشانی می گوید آن روشن بماند. در هر حال این یک نماد است. شاید هم قسمت این است که آیندگان با دیدن این لامپ به خود بگویند شاید دیروزی هم بود!