پسوریازیس یا بیماری صدف

پسوریازیس یک بیماری مزمن پوستی است که از طریق ارث به بیماران منتقل می‌شود. التهاب و برجستگی پوست همراه با قرمزی و خارش از علائم مهم بیماری محسوب می‌شوند. گاهی نیز بر روی ضایعه پوسته‏های نقره‌ای رنگی دیده می‏شود.

همانطور که گفته شد این بیماری مسری نیست یعنی از شخصی به شخص دیگر منتقل نمی‏شود ونوع انتقال آن بصورت ارثی و از طریق ژن می‌باشد. شیوع این بیماری بین 1 تا 2 درصد است.

علت بروز بیماری هنوز مشخص نشده است و وراثت تنها عامل شناخته شده در ابتلا به این بیماری می‌باشد. در پژوهشهای انجام شده نوعی ناهنجاری در فعالیت گلبول‏های سفید یافت شده است که می‏تواند آغاز کننده فرآیند التهاب در پوست و افزایش سرعت پوسته ریزی شود.. سرعت پوسته ریزش در این بیماری گاهی به سه تا چهار روز یکبار هم می‏رسد (5 تا 10 برابر سرعت ریزش طبیعی پوست). بیماران اغلب حدود 10 تا 14 روز پس از بروز آسیب به پوست از جمله بریدگی، سائیدگی و حتی آفتاب سوختگی شدید، متوجه پیدایش ضایعات جدیدی بر روی بدن خود می‏شوند که همان پسوریازیس است.

در فصل زمستان که پوست خشکتر است و نور آفتاب کمی وجود دارد احتمال بروز این بیماری بیشتر می‌شود. پس کسانی که سابقه ابتلا به این بیماری را دارند در فصل سرما از عوامل ایجاد کننده بیماری پرهیز کنند. با اندکی مراقبت می‌توان فصل سرما را بدون بیماری سپری کرد.

پسوریازیس بیشتر به صورت برجستگی‏های پوستی قرمز رنگ دیده می‌شود. بتدریج این ضایعه بزرگتر شده و سطح آن پوسته پوسته می‏شود. پوسته‏های سطحی براحتی جدا می‌شوند و می‏ریزند. ولی پوسته‏های زیرین چسبندگی دارند بطوریکه برداشتن آنها دردناک است و باعث خونریزی می‌شود.

شکلهای مختلف پسوریازیس عبارتند از:

1-    درگیری آرنج‏ها، زانوها، پاها و پوست سر. این نواحی معمولا بصورت دو طرفه و قرینه مبتلا می‏شوند.

2-    درگیری ناخن‏های دست یا پا. در اوایل بصورت فرورفتگی‏های کوچک در سطح ناخن دیده می‌شوند. به تدریج ناخن‏ها ضخیم و خمیده می‌شوند. درمان این نوع پسوریازیس بسیار مشکل است.

3-    پسوریازیس معکوس، زیربغل، پستان‏ها و نواحی چین‏دار بدن در مجاورت کشاله‏ران، نشیمنگاه و ناحیه تناسلی. این نوع از پسوریازیس ها علائم آزاردهنده زیادی دارند و بیمار تمایل به درمان هرچه زودتر دارد.

4-    پسوریازیس قطره‏ای. معمولا در کودکان و بالغین جوان دیده می‏شود. این نوع از بیماری اغلب بدنبال یک گلو درد و بصورت تعداد زیادی نقاط کوچک قرمز رنگ و همانند قطره  پدیدار می‏شود و معمولا بطور خودبه‏خود و پس از چند هفته تا چند ماه خوب شده و علایم آن محو می‏شوند.

5-    حدود 3 درصد از بیماران مبتلا به پسوریازیس، دچار درد و التهاب شدید در حد ناتوانی می‏شوند. در بعضی از بیماران علاوه بر درگیری پوست، مفاصل هم درگیر می‏شوند و دردهای شدید ایجاد می‌کند. گاهی بعد از بهبود ضایعات پوستی، شدت علائم مفصلی هم کاهش می‏یابند.

روشهای درمان پسوزیاریس

به علت شناخته نشدن علت بیماری، نمی‌توان آنرا بطور قطعی درمان کرد. روش‏های درمانی موجود فقط در جهت کاهش علائم استفاده می‌شوند که براساس سن بیمار، شدت، وسعت، سلامت عمومی بیمار و شرایط اقتصادی-اجتماعی وی متفاوت است. به هر حال درمان بیماری پسوریازیس بسیار طولانی بوده و نیازمند مراجعات مکرر به متخصص پوست می‏باشد.

استفاده از ترکیبات کاهش دهنده التهاب و داروهای کند کننده سرعت تقسیم سلولی از جمله عوامل درمان پسوریازیس به حساب می‌آیند. کرم‏های مرطوب کننده هم در کاهش حس خارش تاثیر می‏گذارد. رژیم غذایی در کنترل یا درمان پسوریازیس تأثیری ندارد.

در موارد خفیف بیماری معمولا از داروهای موضعی حاوی کورتون، ویتامین D و وازلین استفاده می‏کنیم. گاهی ممکن است استفاده از نور طبیعی آفتاب یا نور ماوراءبنفش نیز توصیه گردد. در موارد شدید پسوریازیس، ممکن است از داروهای خوراکی نیز استفاده شود.

اگرچه نور خورشید باعث خفیفتر شدن علایم بیماری می‌شوند، استفاده از آن باید با احتیاط کامل انجام شود.